ខាងក្រោមនេះ គឺជារូបភាពច្រាំងទន្លេបួនមុខត្រើយខាងកើត ដែលខ្ញុំបានថត ពីលើកាណូតដ អរិយក្សត្រ កាលពីម្សិលមិញផងដែរ…
ស្រុកស្រែ
បន្តិចទៀតលោកពូប្រាកដជាប្រៀបធៀបរវាងទន្លេភ្នំពេញនិងទន្លេកំពង់ឆ្នាំង។ ខ្ញុំអ្នកចាំស្តាប់ 😀
បាទ, កល្យាណ… ថ្លែងដោយទំនង ដំណើរដើមទងរឿងណឹង បើទុកយូរបន្តិចទៅ ដល់ភ្លេចត្រចៀក… ប្រហែលជាដូចគ្នានឹងមាត់ច្រាំងទន្លេសាប ក្រុងកំពង់ឆ្នាំងដែរហើយមើលទៅ… វាជាដើមរឿងនាំអោយឈឺក្បាល វិលមុខដោះអត់ចេញ ឬពិបាកដោះស្រាយនៅថ្ងៃក្រោយ ដែលចាប់ផ្តើមដោយសន្សឹមៗពីទិដ្ឋភាពសាមញ្ញៗ បែបនេះឯង…
ខាងអរិយក្សត្រ ខ្ញុំទៅបាន ៣ ដងហើយឆ្នាំណឹង ! http://tamabloveyaymab.wordpress.com/2011/10/16/i-and-ariya-ksatr/
តាម៉ាប់ បានដែលទៅហួសអរិយក្សត្រនេះទៅក្រោមដូចជា សារិកាកែវ ពាមឧកញ៉ាអុង ជ្រោយពិសី ទឹកឃ្លាំង ដែរទេ? ឃុំពាមឧកញ៉ាអុង កាលពីជំនាន់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា ត្រូវបានរៀបចំជាឃុំគំរូទូទាំងប្រទេស ហើយភ្ញៀវទាំងក្នុងប្រទេស និងក្រៅប្រទេស ត្រូវបាននាំអោយទៅទស្សនាឃុំគំរូនេះមិនដែលដាច់ទេ។ ដូចគ្នានឹងសម័យកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ដែលតាម៉ុកបានរៀបចំឃុំលាចបូរ នៅខេត្តតាកែវ អោយក្លាយទៅជាសហករណ៍គំរូ ដើម្បីថតដាក់ទស្សនាវដ្តី ឬសំរាប់អោយភ្ញៀវបរទេសដើរទស្សនាពីសង្គមមហាលោតផ្លោះ មហាអស្ចារ្យរបស់គេដែរ…។
ខ្ញុំគិតលេងៗទេ… ខ្ញុំថាមេឃុំនៅទូទាំងប្រទេសគួរតែខិតខំប្រឹងប្រែង ធ្វើការងារកសាង អភិវឌ្ឍន៍ឃុំរបស់ខ្លួន អោយក្លាយជាឃុំគំរូ ហើយនៅពេលដាច់ឆ្នាំម្តងៗ ត្រូវធ្វើការវាយតំលៃ ដាក់ចំណាត់ថ្នាក់…។ ឧបមាថា ក្នុងមួយឆ្នាំ ត្រូវជ្រើសចំនួន៥ឃុំ ជាឃុំគំរូ ហើយមេឃុំដែលមានស្នាដៃទាំង៥ឃុំនេះ នឹងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តដោយគ្រឿងឥស្សរិយយសពីព្រះមហាក្សត្រ ឬជាពានមាសដែលមានតំលៃជាទឹកប្រាក់ប៉ុន្មានម៉ឺនដុល្លាចឹងទៅ… ព្រមទាំងនាំពួកគាត់អោយទៅទស្សនកិច្ចនៅប្រទេសជឿនលឿន ដូចជាជប៉ុន អូស្រ្តាលី អាមេរិក។ល។ ពានមាសនេះ ទាល់តែរក្សាជាឃុំគំរូបានប្រាំឆ្នាំជាប់គ្នា ទើបបានក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់មេឃុំដែលមានស្នាដៃនោះ។ បើមិនប្រឹងធ្វើការអភិវឌ្ឍន៍ឃុំរបស់ខ្លួន អោយក្លាយជាឃុំគំរូរយ:ពេលប្រាំឆ្នាំ ជាប់ៗគ្នាទេ ពានមាសនេះនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងដៃមេឃុំផ្សេងទៀត ដែលគេខំប្រឹងប្រែងធ្វើការងារហើយ។ ទាំងនេះ គឺគ្រាន់តែជាគំនិតអាជ័យទេ តែបើប្រៀបជាមួយគោលការណ៍ប្រឡងប្រណាំងរវាងខេត្តមួយ ទៅខេត្តមួយ គឺវានឹងចាប់ផ្តើមពីឃុំនេះឯង…។
មិនដែលទៅហួសទេពូ ព្រោះមិនស្គាល់ផ្លូវហើយ ខ្ញុំភាគច្រើនផ្ញើម៉ូតូទុកនៅច្រាំងខាងលិច ។ គំរូបែបណាទៅ ?
គឺមើលទៅភូមិឋានមានអនាម័យ ផ្លូវថ្នល់ស្អាតភ្លឹង(ទោះជាផ្លូវដីក៍ដោយ) ហើយរបងផ្ទះនៅសងខាងផ្លូវ គឺដូចគ្នា(មិនរឆិញរឆុញ)… គឺមើលទៅតាមភូមិ យើងអាចដឹងពីការរស់នៅរបស់អ្នកស្រុក មានភាពសុខដុមរម្យនា… បើសេដ្ឋកិច្ចសំរាប់ឃុំវិញ អាចជាភូមិ១ ផលិតផល១… ខ្ញុំគិតថា ការងារបែបនេះ អោយតែមានចំណេះ និងមានឆន្ទ:ចង់ធ្វើ គឺប្រាកដជាធ្វើបាន ហើយខ្ញុំជឿថា ថ្នាក់ខេត្ត និងក្រសួង ស្ថាប័នដែលពាក់ព័ន្ធត្រៀមចាំតែជួយទេ… បញ្ហាដែលចោទ គឺមេឃុំសុទ្ធតែចាស់ៗ ដែលខ្លះធ្វើមេឃុំតាំងពីឆ្នាំ៧៩… ដំណាក់កាលនេះ ជាដំណាក់កាលប្រកួតប្រជែង ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍… វាត្រូវការឈាមថ្មី កំឡាំងថ្មី ថាមពលថ្មី…បើទោះជាមេឃុំនោះ មកពីគណ:បក្សនយោបាយណាក៍ដោយ អោយតែមានគំនិតឈ្លាសវៃក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ គឺគួរតែត្រូវបានលើកសរសើរ ក្នុងកំរិតថ្នាក់ជាតិហើយ…។
គំនិតល្អ ប្រសើរមែន ៗ បើអាចយកទៅប្រើបានប្រាកដជាល្អ តែមិនដឹងថាគេមើលឃើញឬអត់ បើម្នាក់ៗ ខ្លាចតែធ្លាប់កៅអីបែបនេះ ។
Δ
សូមបញ្ចូលអាស័យដ្ឋានអ៊ីម៉ែលរបស់អស់លោកអ្នក ក្នុងប្រអប់ខាងក្រោម៖
អាសយដ្ឋានអ៊ីមេល ៖
តាមដាន
បន្តិចទៀតលោកពូប្រាកដជាប្រៀបធៀបរវាងទន្លេភ្នំពេញនិងទន្លេកំពង់ឆ្នាំង។
ខ្ញុំអ្នកចាំស្តាប់ 😀
បាទ, កល្យាណ… ថ្លែងដោយទំនង ដំណើរដើមទងរឿងណឹង បើទុកយូរបន្តិចទៅ ដល់ភ្លេចត្រចៀក… ប្រហែលជាដូចគ្នានឹងមាត់ច្រាំងទន្លេសាប ក្រុងកំពង់ឆ្នាំងដែរហើយមើលទៅ… វាជាដើមរឿងនាំអោយឈឺក្បាល វិលមុខដោះអត់ចេញ ឬពិបាកដោះស្រាយនៅថ្ងៃក្រោយ ដែលចាប់ផ្តើមដោយសន្សឹមៗពីទិដ្ឋភាពសាមញ្ញៗ បែបនេះឯង…
ខាងអរិយក្សត្រ ខ្ញុំទៅបាន ៣ ដងហើយឆ្នាំណឹង ! http://tamabloveyaymab.wordpress.com/2011/10/16/i-and-ariya-ksatr/
តាម៉ាប់ បានដែលទៅហួសអរិយក្សត្រនេះទៅក្រោមដូចជា សារិកាកែវ ពាមឧកញ៉ាអុង ជ្រោយពិសី ទឹកឃ្លាំង ដែរទេ? ឃុំពាមឧកញ៉ាអុង កាលពីជំនាន់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា ត្រូវបានរៀបចំជាឃុំគំរូទូទាំងប្រទេស ហើយភ្ញៀវទាំងក្នុងប្រទេស និងក្រៅប្រទេស ត្រូវបាននាំអោយទៅទស្សនាឃុំគំរូនេះមិនដែលដាច់ទេ។ ដូចគ្នានឹងសម័យកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ដែលតាម៉ុកបានរៀបចំឃុំលាចបូរ នៅខេត្តតាកែវ អោយក្លាយទៅជាសហករណ៍គំរូ ដើម្បីថតដាក់ទស្សនាវដ្តី ឬសំរាប់អោយភ្ញៀវបរទេសដើរទស្សនាពីសង្គមមហាលោតផ្លោះ មហាអស្ចារ្យរបស់គេដែរ…។
ខ្ញុំគិតលេងៗទេ… ខ្ញុំថាមេឃុំនៅទូទាំងប្រទេសគួរតែខិតខំប្រឹងប្រែង ធ្វើការងារកសាង អភិវឌ្ឍន៍ឃុំរបស់ខ្លួន អោយក្លាយជាឃុំគំរូ ហើយនៅពេលដាច់ឆ្នាំម្តងៗ ត្រូវធ្វើការវាយតំលៃ ដាក់ចំណាត់ថ្នាក់…។ ឧបមាថា ក្នុងមួយឆ្នាំ ត្រូវជ្រើសចំនួន៥ឃុំ ជាឃុំគំរូ ហើយមេឃុំដែលមានស្នាដៃទាំង៥ឃុំនេះ នឹងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តដោយគ្រឿងឥស្សរិយយសពីព្រះមហាក្សត្រ ឬជាពានមាសដែលមានតំលៃជាទឹកប្រាក់ប៉ុន្មានម៉ឺនដុល្លាចឹងទៅ… ព្រមទាំងនាំពួកគាត់អោយទៅទស្សនកិច្ចនៅប្រទេសជឿនលឿន ដូចជាជប៉ុន អូស្រ្តាលី អាមេរិក។ល។ ពានមាសនេះ ទាល់តែរក្សាជាឃុំគំរូបានប្រាំឆ្នាំជាប់គ្នា ទើបបានក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់មេឃុំដែលមានស្នាដៃនោះ។ បើមិនប្រឹងធ្វើការអភិវឌ្ឍន៍ឃុំរបស់ខ្លួន អោយក្លាយជាឃុំគំរូរយ:ពេលប្រាំឆ្នាំ ជាប់ៗគ្នាទេ ពានមាសនេះនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងដៃមេឃុំផ្សេងទៀត ដែលគេខំប្រឹងប្រែងធ្វើការងារហើយ។ ទាំងនេះ គឺគ្រាន់តែជាគំនិតអាជ័យទេ តែបើប្រៀបជាមួយគោលការណ៍ប្រឡងប្រណាំងរវាងខេត្តមួយ ទៅខេត្តមួយ គឺវានឹងចាប់ផ្តើមពីឃុំនេះឯង…។
មិនដែលទៅហួសទេពូ ព្រោះមិនស្គាល់ផ្លូវហើយ ខ្ញុំភាគច្រើនផ្ញើម៉ូតូទុកនៅច្រាំងខាងលិច ។ គំរូបែបណាទៅ ?
គឺមើលទៅភូមិឋានមានអនាម័យ ផ្លូវថ្នល់ស្អាតភ្លឹង(ទោះជាផ្លូវដីក៍ដោយ) ហើយរបងផ្ទះនៅសងខាងផ្លូវ គឺដូចគ្នា(មិនរឆិញរឆុញ)… គឺមើលទៅតាមភូមិ យើងអាចដឹងពីការរស់នៅរបស់អ្នកស្រុក មានភាពសុខដុមរម្យនា… បើសេដ្ឋកិច្ចសំរាប់ឃុំវិញ អាចជាភូមិ១ ផលិតផល១… ខ្ញុំគិតថា ការងារបែបនេះ អោយតែមានចំណេះ និងមានឆន្ទ:ចង់ធ្វើ គឺប្រាកដជាធ្វើបាន ហើយខ្ញុំជឿថា ថ្នាក់ខេត្ត និងក្រសួង ស្ថាប័នដែលពាក់ព័ន្ធត្រៀមចាំតែជួយទេ… បញ្ហាដែលចោទ គឺមេឃុំសុទ្ធតែចាស់ៗ ដែលខ្លះធ្វើមេឃុំតាំងពីឆ្នាំ៧៩… ដំណាក់កាលនេះ ជាដំណាក់កាលប្រកួតប្រជែង ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍… វាត្រូវការឈាមថ្មី កំឡាំងថ្មី ថាមពលថ្មី…បើទោះជាមេឃុំនោះ មកពីគណ:បក្សនយោបាយណាក៍ដោយ អោយតែមានគំនិតឈ្លាសវៃក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ គឺគួរតែត្រូវបានលើកសរសើរ ក្នុងកំរិតថ្នាក់ជាតិហើយ…។
គំនិតល្អ ប្រសើរមែន ៗ បើអាចយកទៅប្រើបានប្រាកដជាល្អ តែមិនដឹងថាគេមើលឃើញឬអត់ បើម្នាក់ៗ ខ្លាចតែធ្លាប់កៅអីបែបនេះ ។