ក្រោយពីខ្ញុំដាក់ប្រកាសមួយ ដែលមានចំណងជើងថា ស្តាប់ពួកជាងចំលាក់ “ផា” ពីរូបសំណាកព្រះគណេស… កាលពីថ្ងៃទី ១៦ ខែមីនា សប្តាហ៍មុនរួចមក ស្អែកឡើង(ថ្ងៃទី១៧ ខែមីនា) ខ្ញុំបានដឹកដៃជាងចំលាក់ ចូលទៅសារមន្ទីរជាតិ ដើម្បីអោយអស់ចិត្តរៀងៗខ្លួន។
…គឺបន្ទាប់ពីនោះមក សឹងតែរៀងរាល់ល្ងាច ខ្ញុំបានចេញចូលសារមន្ទីរជាតិ រហូតដល់អ្នកធ្វើការនៅទីនោះ ស្មានតែខ្ញុំជាជាងថតរូបសាធារណៈ ឬជាជាងថតរូបស៊ីលុយ..!!.. ហេហេ… តែគោលបំណងខ្ញុំពិតប្រាកដ គឺលួចថតរូបព្រះគណេស ក្នុងឥរិយាបទឈរ អោយទាល់តែបាន… ហើយការព្យាយាមរបស់ខ្ញុំ អស់រយៈពេលជិត ១សប្តាហ៍មកនេះ គឺមិនអត់ប្រយោជន៍ឡើយ…។
ជាដំបូងនេះ គឺជាលទ្ធផល ដែលខ្ញុំដើររាប់ព្រះគណេស នៅក្នុងសារមន្ទីរជាតិ ទាំងមូល ទាំងក្នុង-ក្រៅ តូច-ធំ ទាំងព្រះហស្ត (ដៃ)ពីរ ទាំងព្រះហស្តបួន មានដូចតទៅ៖
- នៅខាងក្រៅអាគារ មានព្រះគណេស ៣អង្គ ដែលមានព្រះហស្តពីរ ក្នុងឥរិយាបទអង្គុយ ដោយ ១អង្គ ដាក់នៅជិតក្លោងទ្វារចូល ប៉ែកខាងឆ្វេងដៃ និង ២អង្គទៀត ដាក់នៅក្នុងសួនច្បារ សងខាងជណ្តើរក្លោងទ្វារធំ ក្នុងឥរិយាបទ អង្គុយបែរមុខទៅខាងលិច (បែរមុខទៅអាគារសារមន្ទីរជាតិ)។
- នៅច្រកចូលអាគារធំ ខាងមុខកន្លែងលក់សៀវភៅ មានព្រះគណេស ១អង្គ មានព្រះហស្តពីរ ក្នុងឥរិយាបទអង្គុយដែរ ដែលបានដាក់តាំងជាមួយ ព្រះសិរ (ក្បាល) របស់ព្រះវិស្ណុ ផ្សេងៗ…
- នៅក្នុងទូរកញ្ចក់ ចូលទៅនៅខាងឆ្វេងដៃ ប៉ែកខាងកើត មានព្រះគណេស ៨អង្គ (តូចៗ) ក្នុងឥរិយាបទអង្គុយដែរ ដោយ ៦អង្គ មានព្រះហស្តពីរ និង ២អង្គទៀត មានព្រះហស្តបួន…
- នៅស្លាបខាងឆ្វេង នៃអាគារធំ មានព្រះគណេស ៤អង្គ ដោយ ២អង្គ មានឥរិយាបទឈរ មានព្រះហស្តបួន។ រីឯ ២អង្គទៀត ដែលមានឥរិយាបទអង្គុយ គឺមានព្រះហស្តតែពីរទេ…។
សរុបព្រះគណេស ដែលមានក្នុងសារមន្ទីរជាតិទាំងមូល ទាំងពិត ទាំងក្លែងក្លាយ (ខ្លះធ្វើពីស៊ីម៉ង់ និងខ្លះធ្វើពីថ្ម ពីលង្ហិន ដែលមិនមែនជាថ្មភក់) មានទាំងអស់ ១៦អង្គ ដែលក្នុងនោះ គឺមានតែ ២អង្គទេ ដែលមានឥរិយាបទឈរឆ្កឹង ដូចរូបសំណាក នៅលើសួនច្បារ សែនមនោរម្យ របស់លោកចៅហ្វាយក្រុង ម៉ា អញ្ចឹងដែរ…។
សូមត្រឡប់ទៅនិយាយពីរឿងខ្ញុំ និងជាងចំលាក់វិញម្តង… នៅថ្ងៃដែលខ្ញុំដឹកដៃជាងចំលាក់អោយទៅឃើញរូបព្រះគណេស ក្នុងឥរិយាបទឈរភ្លាម ជាងចំលាក់ទាំងនោះ បែរជាឈរគាំងស្ញេញ នៅស្ងៀមចំហរមាត់ធ្លុង និយាយលែងចេញ…។ ខ្លះគ្រវីក្បាលរអ៊ូរថា មិនដែលឃើញសោះ..!!.. ខ្លះទៀតថា ហេតុម៉េចក៍រូបនេះ អត់មានបោះពុម្ពក្នុងសៀវភៅអីចឹង? ខ្ញុំក៍ឆ្លៀតនិយាយ “ផា” លេងជាមួយពួកគាត់៖ បងៗរកស៊ីឆ្លាក់រូប អាងលើគម្ពីរ និងសៀវភៅបោះពុម្ព… ខ្ញុំថាយកល្អ បងៗឧស្សាហ៍មកអាប់ឌេត (updated) ដោយភ្នែកផ្ទាល់បែបនេះរៀងៗខ្លួន នៅសារមន្ទីរជាតិយើងនេះទៅ វាប្រសើរជាង… ព្រោះបើចាំសៀវភៅបោះពុម្ពអោយអាប់ឌេត រូបភាពថ្មីៗ បែបមិនងាយទេ..!!.. ហើយបើកាលណាបងៗ អត់បានអាប់ឌេតទេ បងៗនឹងផាអោយគេទាំងខុសថា៖ បន្តិចទៀត ព្រះគណេស អាចនឹងមានកាយវិការ រត់ម៉ារ៉ាតុង… ដែលតាមការពិត គឺបងៗទេ ដែលជាអ្នករត់ម៉ារ៉ាតុងនោះ… គឺមិនមែនជា ព្រះគណេស ឡើយ..!!..
ដោយពិតទៅ ខ្ញុំមិនចង់ចាញ់ឈ្នះអី ជាមួយបងៗជាងចំលាក់ទាំងនោះទេ។ តែក្រោយពីមានរឿងជាមួយព្រះគណេស នេះរួចមក ជាងចំលាក់អាជីពទាំងនោះ ហាក់ដូចជាស្វាងពីការគិតតាមបែបមានៈរបស់ខ្លួន… ហើយដើម្បីជាការថ្លែងអំណរគុណដល់ខ្ញុំ ជាងចំលាក់ ដែលផាអោយខ្ញុំកាលពីពេលមុន បានឆ្លាក់ព្រះគណេស ឈរ ជូនមកខ្ញុំមួយ ដោយគិតថ្លៃតែ ៥០% ប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះគណេសរបស់ខ្ញុំ ឆ្លាក់ពីឈើក្រញូងដ៏មានតំលៃ មានកំពស់ប្រមាណ ២តឹក ឈរយ៉ាងសង្ហារ កន្តឹមៗ មើលទៅ “ស៊ីដាច់” រូបសំណាកព្រះគណេស របស់លោកចៅហ្វាយក្រុង ម៉ា តែម្តង… តែសុំអធ្យាស្រ័យផង ខ្ញុំមិនហ៊ានចុះផ្សាយ បង្ហាញនៅទីនេះទេ… ហេងស៊យ លោកចៅហ្វាយក្រុងដឹងទៅ អាចនឹងប្តឹងថា ខ្ញុំនេះ លួចកម្មសិទ្ធិបញ្ញា ផស់គាត់ដោយគ្មានការអនុញ្ញាត្តិហើយ…។
ជាចុងក្រោយ… ខាងក្រោមនេះ គឺជារូបថតព្រះគណេស ក្នុងសារមន្ទីរជាតិ ដែលខ្ញុំព្យាយាមលួចថតបានដោយលំបាក (ពីរូបទី១ ដល់ទី៥) ប្រៀបដូចជាពួក Paparazzi លួចប្រមាញ់រូបថតតារាភាពយន្ត ដូច្នោះដែរ…៕
-
- ព្រះគណេស ឈរ ដែលខ្ញុំលួចថតបានទាំងលំបាក
-
- នុះ! ព្រះគណេស ឈរយ៉ាងសង្ហារក្បែរជញ្ជាំង
-
- រូបតូចចំច្រមុះគោ គឺព្រះគណេសឈរ ឯរូបនៅចំពីក្រោយគោ គឺព្រះគណេសអង្គុយ
-
- ព្រះគណេស ៨អង្គ នៅក្នុងទូកញ្ចក់
-
- ព្រះគណេស ក្នុងទូរកញ្ចក់
-
- ព្រះគណេស និងព្រះសិរ របស់ព្រះវិស្ណុផ្សេងៗ
-
- ព្រះគណេស នៅកន្លែងលក់សៀវភៅ(ថតតាមសប្បាយ)
-
- ព្រះគណេស ដែលដាក់នៅសួនច្បារ សងខាងជណ្តើរឡើង
-
- ព្រះគណេស ដែលដាក់នៅមាត់ច្រកចូលក្បែរផ្លូវធំ
ស្រុកស្រែ
ស្រុកស្រែ 
ប្រើឈឺគ្រញូងខុសច្បាប់ទេដឹងហីបង? ហេសហេសហេស… និយាយលេងរ៉េ! សំណាងហើយដែលគាត់ឆ្លាក់អោយហើយយកថ្លៃតែពាក់កណ្តាល បើគាត់ទៅជាអៀន មិនឆ្លាក់អោយវិញ ម្តឹងត្រូវទៅអូសដៃជាងណាម៉ោមើលទៀតរ៉េ!
អាឈើខុសច្បាប់ និងមានតំលៃណឹងហើយ ទើបបានឆ្លាក់ព្រះទៅ ពូកែសក្តិសិទ្ធិ ណាក្មេងស្រែ… ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារទាំងខ្ញុំ ទាំងជាង ត្រូវស្ពឹកមុខម្តងម្នាក់ ដែលជាហេតុធ្វើអោយរូបឆ្លាក់បានមក ទៅជាមានរាងសង្ហារអស់ទាស់… នេះជាបទពិសោធន៍មួយ ដែលមុននឹងធើអីមួយ ត្រូវផាអោយគ្នា អោយស្ពឹកមុខសិន ទើបរបស់ដែលបានមក វាចំឡែកខុសគេ… 😀
បានឈើក្រញូងមកពីណាលោក ស្រុកស្រែ ប្រយ័ត្នគេចាប់ណា
លឺសូថាអាឈើនឹងគេថ្លឹងគីឡូផងឥឡូវ.
មានច្រើនឬតិច? បើមានតិចប្រយ័ត្នគេចាប់ តែបើមាន
ច្រើនអត់អីរ៉េ.
ហេហេ… ទៅសៀមរាប ឧត្តរមានជ័យ ង៉ៃមុនណឹង ខ្ញុំសុំពួកមេព្រៃត្រង់ៗ ថាយកទៅឆ្លាក់ធ្វើព្រះ… មិនមែនយកមកធ្វើកំណល់ កល់កង់ឡានទេ… ពេលខ្ញុំសុំណឹង ខ្ញុំប្រាប់ថា បើហ៊ានតែអត់អោយ ប្រយ័ត្នព្រះអត់ជួយ លែងបានធើមេព្រៃ មេផ្សៃទៀត..!!.. ដល់ចឹងទៅ មេព្រៃនាំគ្នាលេបគ្រួស លេបថ្ម បេះពីមាត់ ពី ក អោយខ្ញុំប្រហែល ៥ខាំ… ហើយព្រះគណេស ខ្ញុំនេះ ខ្ញុំបានប្រសិទ្ធិនាមឈ្មោះហៅក្រៅថា ព្រះប្រាំខាំ..!!.. ហើយមេព្រៃដែលបរិច្ចាគឈើក្រញូងអោយខ្ញុំនោះ ក៍ជាប់ឈ្មោះខ្ញុំដាក់ងារអោយដែរ គឺលោកមេព្រៃប្រាំខាំ… 😀
ដោយសារអាប្រាំខាំនិងហើយបានជាខ្មែរងាប់ពេញព្រៃសម័យប៉ែតជាង(k5)
នៅជាយដែនខ្មែរសៀម.ទៅជិះឡានមកវិញជិះចាន.
ចុះឥឡូវមានប្រាំខាំទៀតទេបរិច្ចាកអោយខ្ញុំមក
ខ្ញុំយកទៅឆ្លាក់រូបសម្តេចទុកជាអនុស្សាវរីយ៍និងជាការដឹងគុណ
ដែលគាត់បានរំដោះប្រទេសអោយរួចផុតពីក្រញុំបីសាច ពល-ពត
តែមកជាប់អា k5 សាចទៅវិញ.
អរគុណ កៅ-ម៉ារយ… អតីតកាល គឺជាបទពិសោធន៍… ដោយសារស្រុកយើងខ្វះបទពិសោធន៍ ហេតុនេះ យើងត្រូវសន្សំបទពិសោធន៍អោយបានច្រើនថែមទៀត ដោយមិនចាំបាច់គិតពីផលវិបាកទេ… គឺធើយ៉ាងម៉េច អោយតែបានបទពិសោធន៍ទៅបានហើយ… 🙂
http://www.cen.com.kh/localnews/show_detail/135?token=NTkxMjliMjk5MTY4YjhjMmVkZTI0MzVhOWMzZGUw
សូមអានមួយនេះសាកមើលក្រែងលោបានជំនួយស្មារតី.
ហាសហាៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗ!
មិនដឹងគិតម៉េចទេលោក ម៉ា របស់លោក ស្រុកស្រែ!
ខ្ញុំអានមិញណឹងរួចហើយ… នេះប្រហែលជាលោកចៅហ្វាយក្រុង គាត់ដឹកបង្គន់សាធារណ: យកទៅដាក់សួនច្បារអស់ទៅ ដោយភ្លេចគិតថា នៅក្នុងបរិវេណសាលាក្រុងរបស់គាត់ មិនចាំបាច់ប្រើប្រាស់បង្គន់សាធារណ:ទេមើលទៅ… ដល់អ្នកចូលទៅទំនាក់ទំនងការងារ អត់មានកន្លែងដោះទុក្ខសត្វបែបនេះ គឺមានតែបាញ់ដាក់ទ្វារដែកអីចឹងហើយ… នេះហេងហើយ ដែលអ្នកទាំងអស់ហ្នុងបាញ់នោមដាក់ទ្វារដែក… បើខ្ញុំវិញ កន្លែងធ្វើការធំដុំ មានមុខមានមាត់ប៉ុណ្ណាប៉ុណ្ណី តែបែរជាខ្វះបង្គន់សាធារណ: សំរាប់អោយអ្នកចូលក្នុងនោះប្រើប្រាស់បែបនេះ ខ្ញុំនឹងបាញ់នោមច្រះដាក់កង់ឡាន លោកចៅហ្វាយក្រុង អោយឆ្អេះឡប់តែម្តង… 😀
ជាបឋមខ្ញុំសូមអរគុណលោកស្រុកស្រែ ដែលតែងតែចាប៉អារម្មណ៍ចំពោះខ្ញុំ…
ខ្ញុំគិតថា ប្រហែលជាលោកនិយាយឲ្យលេងបានសើចទេ ពីរឿងចង់ឈ្នះចាញ់ជាមួយជាងចម្លាក់រូបនោះ… តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វាបានផលប្រយោជន៍ច្រើនដែរ… សំរាប់ខ្ញុំវិញយល់ថា ជាងចម្លាក់នោះជាមនុស្សគ្រាន់បើម្នាក់…. ចេះទទួលស្គាល់កំហុសឆ្គងរបស់ខ្ឡួន និងទទួលការរិះគន់កែតំរូវពីអ្នកដទៃ និងឆ្លើយតបវិញដោយការសំរួលថ្លៃពាក់កណ្តាលផងទៅទៀត..
លោកស្រុកស្រែជាទីរាប់អាន!
សូមលោកជ្រាបថា ជាទូទៅមនុស្សលោកយើងនះ (ខ្ញុំចង់និយាយពីមនុស្សខ្មែរ) មិនសូវសំបូរទេ អ្នកដែលហ៊ានទទួលស្គាល់ពីកង្វះខាតរបស់ខ្លួន ហើយអាចកែប្រែនូវចរឹតមានៈបាននោះ… ពោលគឺមិនហ៊ានទទួលខ្លាចគេថាខ្លួនអន់…. តែបើផ្ទុយពីនេះវិញ…. ខ្ញុំចង់និយាយថា យើងសំបូរណាស់មិនខ្វះទេ.. អ្នកខ្លះមិនទាំងដែលស្គាល់សាលា ឬសៀវភៅនៅមហាវិទ្យាល័យ ឬកម្មវិធីគេសិក្សានោះមានអីខ្លះផងទេ តែសុទ្ធតែជាបណ្ឌិត…. ក្នុងលិខិតអញ្ជើញផ្សេងៗ បើមិនចារមានពាក្យបណ្ឌិតពីមុខទេ គឺមិនបានទេ….
មិនដឹងថាលោកបានសង្កេតឃើញចឹងដែរ ឬអត់ទេ….!
បាទ, សូមជំរាបសួរលោកចាស់ជាន់មុន… ខ្ញុំយល់ថា ទំនាក់ទំនងមនុស្សនៅក្នុងសង្គម សំខាន់គឺការចេះគោរព និងអោយតំលៃគ្នាទៅវិញទៅមក… នោះទើបបង្កើតបាននូវបរិយាកាសមួយរីករាយ និងស្និទ្ធស្នាល… ហើយបន្ទាប់មក នឹងឈានដល់ការរាប់អានប្រកបដោយមិត្តភាព និងមិនកេងប្រវ័ញ្ចពីគ្នា។ តាមបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំកន្លងមក មនុស្សគ្រប់វ័យ ដែលខ្លះធ្វើការងារធំដុំ មានមុខមានមាត់ក្នុងសង្គម និងខ្លះទៀតប្រកបរបររកស៊ីតូចតាចកំប៉ិចកំប៉ុកក៍ដោយ… ប្រសិនបើបានជជែកលេងជាមួយខ្ញុំផ្ទាល់មាត់ហើយ គឺងាយនឹងបង្កើតបាននូវមិត្តភាព និងការរាប់អានជាមួយខ្ញុំណាស់… ហើយបន្ទាប់មក ការនិយាយ “ផា” អោយគ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងន័យកែលំអគ្នានេះ គឺខ្ញុំចូលចិត្តណាស់… ព្រោះវាបានបង្កើតនូវបរិយាកាសរីករាយក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ដែលយើងម្នាក់ៗ តែងប្រាថ្នាចង់បាន…។
ដោយឡែកទាក់ទងនឹងគោរម្យងារ “បណ្ឌិត” នេះ នៅស្រុកយើង គឺពិតជាមានរឿងចំឡែកអីចឹងមែនហើយ… ខ្ញុំឧស្សាហ៍និយាយលេងជាមួយពួកអ្នកសរសេរកាសែត អ្នកទូរទស្សន៍ណាស់… ខ្ញុំថា៖ ឯកឧត្តមខ្លះដែលទទួលបានសញ្ញាប័ត្របណ្ឌិត (បណ្ឌិតស្អីក៍ដោយ និងបានមកពីក្រហែងណាក៍ដោយ) គឺមិនត្រូវហៅថា ឯកឧត្តមៗ!… ដាច់សាច់អីចឹងទេ… គឺត្រូវតែហៅអោយត្រូវតាមគោរម្យងារសញ្ញាប័ត្ររបស់គាត់ ដោយហៅថា “ឯកឧត្តមបណ្ឌិត” ចឹងៗទៅ បានធ្វើអោយរសជាតិ មានន័យជ្រៅ..!!.. ព្រោះបើមិនចេះបញ្ជោរលើកជើងចឹងទេ ប្រាកដជា “អ៊ុយឡត់” ដាក់ក្នុងស្រោមសំបុត្រហើយ…។ មនុស្សក្នុងលោក កាន់តែធំ កាន់តែជោរ..!!..
តើគេដាក់តាំងកណ្ដាលវាលហ្នឹងសំរាប់គោរពបូជា
រឺដាក់តាំងយកល្អមើលនិងអោយបានប្លែកភ្នែកផង ?
រឺគ្រាន់តែដាក់ៗកំលាចចោរកុំអោយមកហ៊ានលួចអំពូលភ្លើង
រឺសំរាប់គូសង្សារយកធ្វើជាសាក្សីស្នេហ៍ពេលស្បថស្បែរគ្នាម្ដងៗ ?
ហេហេ… ចំលាក់ដែលនៅបរិវេណខាងក្រៅ គឺធ្វើពីស៊ីម៉ង់ទេ… រីឯចំលាក់ដែលស្ថិតក្នុងបរិវេណអាគារសារមន្ទីរទាំងមូល គឺសុទ្ធតែរបស់ពិតទាំងអស់…
😀 ធ្វើសង្គ្រាមមិនមែនតាមតែគម្ពីនោះទេ
គួរនិយាយថាគម្ពី ឬសៀវភៅសឹក?
ហេហេ… សូមអរគុណលោក សុខជា… ចាំមើលមានពេលទំនេរ ខ្ញុំនឹងទៅអើតងើតនៅផ្ទះលោកម្តង… 😀
បាទ! អាចបើកទ្វាចូលបានគ្រប់ពេល ទោះម្ចាស់ផ្ទះមិននៅ។
នេះបានចំជាចោរចិត្ដចែកមែន ។ ខំទៅលួចពីណោះមកចែកឯកណេះ ។ ក្រែងថ្ងៃក្រោយទៅម្ចាស់កម្មសិទ្ធិមកឃើញរូបរបស់គេ គេតវ៉ាឲ្យដករូបចេញ ខ្ញុំសុំសិទ្ធិពីស្រុកស្រែចម្លងរូបទាំងនេះទុកសិនហើយ ។ អរគុណដែលខំទៅលួចថតយកមកចែកគ្នាមើល ។
ជាយោបល់ខ្ញុំ ចង់ឲ្យស្រុកស្រែពិចារណាលើរូបថតទាំងនោះ គួរដាក់បន្ដឬយកចេញ ក្រែងនាំបញ្ហាអីដល់ស្រុកស្រែហ្នឹងណា ។
បាទ, អរគុណខ្មែរលីង… ប្រាកដណាស់ គឺខ្ញុំចង់ចែករំលែករូបភាពព្រះគណេស ក្នុងឥរិយាបទ ឈរ នេះ អោយសាធារណជនខ្មែរទូទៅបានឃើញ ព្រោះតាមធម្មតា សំបូរតែព្រះគណេស អង្គុយតែប៉ុណ្ណោះ។ ហើយប្រសិនបើក្រសួងវប្បធម៌រករឿង ចាំដករូបទាំងនេះចេញក៍មិនយឺតពេលដែរ… សំខាន់អោយតែញាតិមិត្តបងប្អូនយើងនៅទីនេះ បានឃើញរូបសំណាកពិតទៅបានហើយ។
ខ្ញុំនៅតែឆ្ងល់ថា ម៉េចក៏គេមិនអោយថតរូបក្នុងសារមន្ទីរ? គេហាមតែថតបើក Flash ទេដឹង?
បាទ, រឿងនេះខ្ញុំមិនហ៊ានសួរគេដែរ… តែបំរាមដែលដាក់នៅក្លោងទ្វារចូល គឺ ហាមថត!…