រូបថតប៉ុន្មានសន្លឹកខាងក្រោមនេះ ខ្ញុំបានថតពីក្នុងរថយន្ត នាពេលកំពុងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ក្រុងកំពង់ចាម និងសូមផ្ញើជាពិសេស ជូនទៅតាម៉ាប់ ជាទីនឹករលឹករបស់ខ្ញុំ៖
- រូបទី១ ប៉មទន្លេបិទ មើលពីលើស្ពាន…។ រវាងតួប៉ម និងដើមត្នោត, ទាំងពីរនេះ វាមានអាយុកាលយូរដូចគ្នា។ បើមានតែដើមត្នោត អត់តួប៉ម ក៏គ្មានន័យ… តែបើមានតែតួប៉មឆ្កឹល អត់មានដើមត្នោត ក៏មិនសូវទាក់ទាញអោយចង់ថតដែរ…។
- រូបទី២ និងទី៣ ជាច្រាំងទន្លេក្រុងកំពង់ចាម មើលពីលើស្ពាន…។ តាមពិតទៅ ច្រាំងទន្លេនៃក្រុងប្រវត្តិសាស្រ្តមួយនេះ គួរតែស្ថាបនាអោយបានស្អាត, អោយដូចច្រាំងនៅជ្រោយចង្វាអញ្ចឹងដែរ ទើបបានសក្តិសមនឹងខេត្តសំបូរឧកញ៉ា សេដ្ឋី គហបតីច្រើនជាងគេនៃប្រទេសយើងនេះ…។
- រូបទី៤ ការបើកបរជែងគ្នាឡើងស្ពាន…។ មើលទៅស្លាកលេខ, ជាឡានអ្នកភ្នំពេញ។ ខ្ញុំអ្នកភ្នំពេញដែរ គឺមានតែអែបមកកៀនបន្តិច ដើម្បីទុកផ្លូវអោយអ្នកប្រញាប់ៗ «អញ្ជើញទៅមុនចុះ!»។ តាមខ្ញុំចំណាំ, អ្នកប្រញាប់ៗ ច្រើនតែឃើញឡើងនៅទំព័រមុខរបស់កាសែតកោះ មិនសូវដាច់ទេ..!!..
- រូបទី៥ រង្វង់មូលសេះប្រណាំង ដែលស្ថិតនៅខាងលិចសាលាខេត្ត…។ តាមស្មាន មិនយូរទេ, នៅកំពង់ចាមនេះ នឹងបង្កើតអោយមានទីលានប្រណាំងសេះ ដូចនៅហុងកុង និងសាំងកាពួរដែរហើយមើលទៅ…។
- រូបទី៦ ជារូបចុងក្រោយ… ខ្ញុំមើលទៅអ្នកជិះសេះ មានរាងសង្ហាដូច «អុងម៉ាប់» ខ្ញុំដល់ហើយ..!!..
និយាយពីអុងម៉ាប់ខ្ញុំវិញ… តាំងពីគាត់បានអាសំឡាញ់ ១០៥ មក… គឺចាក់គួរហូត…។ ដោយបែបនេះ ស្រុកស្រែខ្ញុំបារម្ភខ្លាចគាត់ភ្លេចក្រុង «កាពួងចាម» ទឹកដីកំណើតរបស់គាត់, ទើបខ្ញុំថតរូបប៉ុន្មានសន្លឹកនេះ ផ្ញើជូនគាត់មើលកំសាន្តលេងទៅ..!!.. 😀
-
- ប៉មទន្លេបិទ
-
- ក្រុងកំពង់ចាម មើលពីលើស្ពានគីហ្សូណា
-
- ច្រាំងទន្លេនេះ គួរតែស្ថាបនាអោយបានស្អាត
-
- ថ្វីដៃបើកឡានរបស់អ្នកអំពេញ ពេលឡើងស្ពានគីហ្សូណា
-
- រង្វង់មូលសេះប្រណាំង
-
- អ្នកជិះសេះ មានរាងសង្ហាដូចអុងម៉ាប់ខ្ញុំដែរ!…
ស្រុកស្រែ
ស្រុកស្រែ 
បើនិយាយដល់រូបជិះសេះ គឺខឹងនឹងពួកអាចោរម្សៀតអស់នឹងតែម្ដង ។ នៅឯបាតទន្លេអុំ ដែលនៅជាប់នោះ រាជការជំនាន់បារាំងយកកែជាទីលានប្រណាំងសេះ នៅមានជណ្ដើរថ្នាក់អង្គុយមើលជាតឹកតាង តែឥឡូវគេវាយចោលបាត់ទៅហើយ (ខ្ញុំមិនមានរូបសោះ) ហើយបែរជាធ្វើរូបតំណាងប្រណាំងសេះអីណា !
កុំអាលខ្ញាល់អុង!… ក្រែងលោគេធ្វើរូបសំណាកនេះហើយ ទើបបាន«ស្តារ» ទីលានប្រណាំងនេះ អោយដូចដើមឡើងវិញ ក៏មិនដឹង…។ តែបើសិនជាសម្តេចនិយមចូលចិត្តទស្សនាការប្រណាំងសេះវិញ នោះមិនយូរទេ… តែកន្លះឆ្នាំ នឹងកើតទីលាននេះភ្លាម… កុំជោរ!… 😀
ផ្ញើឲ្យតែតាម៉ាប់ម្នាក់ទេហ្អី?
ស្រុកគាត់នៅហ្នុង!… ដូច្នេះគាត់អាចចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ…។ ឯលោកភ័ក្រ្ត និងខ្ញុំជាអ្នកអំពេញដូចគ្នា គ្មានទៅចាប់អារម្មណ៍អីពី «កាពួងចាម» ហ្នុងទេ… 😀
ច្រណែនណាស់!
ច្រណែនដែរ តែដោយសារសាច់ឈាម គឺអាចលើកលែងបាន។ គេលក់ជិតអស់ហើយដឹង នៅទន្លេអុំនោះ។
លក់អស់អញ្ចឹង ដើម្បីធ្វើអោយរាស្រ្ត ក្លាយជាអ្នកមាន មុនរដ្ឋ… រដ្ឋក្រយូរបន្តិចក៏មិនអីដែរ, ដឹងអត់?…
បាទទាន រាស្រ្តម៉ាណនាក់ដែលនាំគ្នាលក់ហ្នឹង មានក៏មានទៅចុះ តែឱយចេះមើលគេមើលឯងផង។
មើលគេបានការអី, បើមើលតែញាតិខ្លួនឯងមិនទាន់សព្វផង…
អុញ!!!